ISO چيست

ISO یک سازمان بین المللی مستقل وغیردولتی باعضویت 165 نهاد ملی است. ازطریق اعضای خود، متخصصان رابرای به اشتراک گذاشتن دانش وایجاد استانداردهای بین المللی داوطلبانه ومبتنی بر دانش گروهي، مرتبط بابازار گردآوری می کند که از نوآوری پشتیبانی می کنند وراه حل هایی برای چالش های جهانی ارائه می دهند. درلندن، درسال 1946 65 نماینده از 25 کشور برای بحث درمورد آینده استاندارد سازی بین المللی بایکدیگر دیدار می کنند. درسال 1947 ايزو با 67 کمیته فنی (گروه های متخصص با تمرکز بر یک موضوع خاص) رسماً به وجود می آید. درسال 1949 به دفاتر کار خود دریک خانه خصوصی وکوچک درژنو نقل مکان کرد. دراوایل دهه 1950 دبیرخانه مرکزی 5 عضو دارد. درسال 1951 اولین استاندارد ايزو(در آنزمان توصیه ها نامیده می شد) ISO / R 1: 1951 ( مرجع استاندارد درجه حرارت ) برای اندازه گیری طول صنعتی، منتشر شد. ازآن زمان، استاندارد بارها به روز شده وهم اکنون ISO 1: 2002 مشخصات محصول هندسی (GPS) مرجع استاندارد دما برای مشخصات محصول هندسی است. از آنزمان، ISO ماهانه اطلاعات مربوط به کمیته های فنی، استانداردهای منتشر شده وتغییرات اداری رادر سازمان وميان اعضای آن منتشر می کند. درسال 1955 اعضای ISO برای سومین مجمع عمومی دراستکهلم جمع می شوند كه درآنزمان ISO دارای 35 عضو و 68 استاندارد مي باشد. در سال 1960 استاندارد ISO 31 رادرمورد کمیت ها وواحدها منتشر می کند (که پس ازآن با ISO 80 000 جایگزین شده است) ودر طول دهه 60 تلاش مي كند تاکشورهای درحال توسعه بیشتری رادرکارهای استاندارد سازی بین المللی خود بگنجاند. سپس دو کمیته فنی خود رادر زمینه محیط زیست ایجاد می کند: کیفیت هوا وکیفیت آب. امروزه گروه های دیگری ازمتخصصان محیط زیست باتمرکز بر موضوعات مختلف ازجمله کیفیت خاک، مدیریت محیط زیست وانرژی های تجدید پذیر به این کمیته ها پیوسته اند. درحالی که اعضای ISO ا سراسر جهان می آیند، در اوایل دهه 70 تعداد نسبتاً کمی درتوسعه استانداردهای بین المللی فعال هستند. در سال 1987، ISO اولین استاندارد مدیریت کیفیت خود رامنتشر کرد. استانداردهای خانواده ISO 9000 به برخی از شناخته شده ترین وبهترین استاندارد فروش تبدیل شده اند وبالاخره در سال 1995 ISO اولین وب سایت خود راراه اندازی کرد وسپس سیستم مدیریت محیط زیست ISO 14001 راثبت نمود. این استاندارد ابزاری رابرای شرکت ها وسازمان ها فراهم می کند تا به آنها درشناسایی وکنترل تأثیرات محیطی خود کمک کند. ازسال 1947 تاکنون مسیری طولانی را طی کرده ودر سال 2017 با 163 عضو ودر مجموع بیش از 21000 استاندارد تعيين كرده اند. بیش از 70 سال خانواده استانداردهای ISO رشد قابل ملاحظه ای داشته اند وامروزه تقریباً همه جنبه های فناوری و تجارت راپوشش می دهند.

ISO: یک شبکه جهانی ازنهادهای استاندارد ملی است. اعضای آن سازمان های استاندارد درکشورهای خود مي باشند وفقط یک عضو درهر کشور وجود داردكه هریک ازاعضا نماينده ISO درکشور خود مي باشند. افراد یا شرکت ها نمی توانند عضو ISO شوند. سه دسته عضو درسازمان ISO وجود دارد. هر یک ازسطح دسترسی ونفوذ متفاوتی برخوردار هستند. اعضای اصلي با شرکت ورأی دادن درجلسات فنی وسیاست ایزو، بر توسعه واستراتژی استاندارد ISO تأثیر می گذارند. اعضای اصلي استانداردهای بین المللی ISO رادرسطح ملی می فروشند وازآن استفاده می کنند. اعضای مكاتبه كننده با حضور درجلسات فنی وسیاست ایزو به عنوان ناظر، تدوین استانداردها رامشاهده می کنند. اعضای مکاتبه ای که نهادهای ملی هستند، استانداردهای بین المللی ISO رادر سطح ملی می فروشند وا آن استفاده می کنند. اعضای مكاتبه كننده درسرزمین هایی که نهادهای ملی نیستند، استانداردهای بین المللی ISO رادرقلمرو خود می فروشند. اعضای مشترک درمورد فعاليت هاي ISO به روز هستند اما نمی توانند درآن شرکت کنند. آنها استانداردهای بین المللی ISO رادرسطح ملی نمی فروشند یا قبول نمی کنند.

فعاليت ايزو همانند یک سمفونی بوده كه برای توسعه استاندارد نیاز بهمکاری افراد زيادي دارد. نقش ISO مانند نقش یک رهبر ارکستر است، درحالی که ارکستر متشکل ازکارشناسان فنی مستقل است که توسط اعضای آن معرفی شده اند. عملكرد ايزو باتهیه پیش نویسي که نیاز بازار دریک منطقه خاص رانشان مي دهد، آغاز می شود. سپس این مورد برای اظهار نظر وبحث بیشتر به اشتراک گذاشته می شود. توافق كليد روند رای گیری است وچنانچه این امر محقق شود، پیش نویس درحال تبدیل شدن به یک استاندارد ISO است امااگر توافق حاصل نشود، پیش نویس بیشتر اصلاح می شود ومجدداً رأی گيري مي شود. از اولین پیشنهاد تا انتشار نهایی، تدوین استاندارد معمولاً حدود 3 سال طول می کشد.

 

 

صفحه ما را در اینستاگرام دنبال کنید